[T] Apartament 9 i 3/4: Rozdział 14

 

Po dłuższej chwili grania i wygłupów nadeszła kolej Harry’ego, by zakręcić butelką. Wskazała Draco.

— Wybieram prawdę — powiedział.

— W porządku, hmm… Cholera, nic mi nie przychodzi do głowy. — Zaśmiał się Harry. — Dobra, co czujesz do Astorii? Nie mówisz o niej zbyt często.

Hermiona wpatrywała się w swoje kolana, czując, jak jej serce się ściska. Tak, Draco ją pocałował, ale był z Astorią — te pocałunki nic dla niego nie znaczyły, ale dla niej były całym światem.

— Cóż, naprawdę ją lubię i byliśmy na kilku randkach. Nie planuję ślubu czy coś, to dopiero początek, ale myślę, że coś z tego może być — odpowiedział.

— A to ci dopiero. — Blaise uśmiechnął się.

— Nasza Fretka się zakochała! — wykrzyknął Teo i obaj zaczęli drwić z Draco.

Hermiona poczuła się tak, jakby ktoś właśnie wyjął jej wnętrzności, nadepnął na nie i wepchnął je z powrotem do gardła. Wstała i wymamrotała jakąś wymówkę, po czym udała się na górę do łazienki. Podczas gdy wszyscy chłopcy byli tego nieświadomi, dziewczyny wyglądały na zaniepokojone, ale uznały, że najlepiej będzie zostawić Hermionę z tym samą.

Wróciła kilka minut później i zastała Harry’ego i Rona siedzących na podłodze, czerwonych na twarzach, i kilka balonów unoszących się wokół nich. Hermiona uśmiechnęła się i spojrzała pytająco na przyjaciół.

— Co wy, u licha, robicie? — zapytała.

— Gramy w nową grę! Nie wiem, jak to się nazywa, ale widziałam, jak mugole robią to w telewizji. Dobieracie się w pary i musicie tańczyć z balonem między wami, ale nie możecie go przebić — wyjaśniła Ginny.

Gdy Ron i Harry skończyli nadmuchiwanie balonów, byli gotowi.

— Bądźcie świadomi, że mamy nieparzystą liczbę. Dwóch facetów musi tańczyć razem. — Pansy zachichotała.

Od razu wszyscy chłopcy chwycili kobiecą dłoń w zasięgu swojego wzroku. Neville był z Ginny, Blaise z Luną, Teo z Pansy, a Draco z Hermioną, zostawiając Rona i Harry’ego. (autorka oryginału jest wielką fanką tego pairingu)

— Och, świetnie, co za fajny wieczór. Najpierw patrzę, jak niemal pochłaniasz twarz mojej siostry, a teraz muszę z tobą tańczyć z ogromnym balonem między nami — powiedział Ron sarkastycznie.

— Hej, to będzie dla ciebie dobry trening przed ślubem Gin. — Blaise roześmiał się, a Ginny uderzyła go w głowę.

— Daj spokój — mruknęła i wszyscy zajęli pozycje.

Ginny włączyła odtwarzanie stereo i usłyszeli Perfect Eda Sheerana.

— Nie, to jest zbyt romantyczne, jeśli nie tańczymy z naszymi partnerami — powiedziała Pansy i przełączyła na Country Roads.

Neville natychmiast potknął się o dywan, co oznaczało, że on i Ginny odpadają. Hermiona i Draco tańczyli z zakłopotaniem na twarzach, starając się nie śmiać, obserwując Harry’ego i Rona i nie prowadząc zbyt wielu rozmów.

— Dlaczego wcześniej poszłaś na górę? — zapytał Draco.

— Och, po prostu nie czułam się zbyt dobrze. — Westchnęła.

— Nie cięłaś się znowu, prawda? — sprawdzał.

— Nie, oczywiście, że nie — odparła.

— Nie okłamujesz mnie, Hermiono? — rzucił.

— Nie! Boże, dlaczego nie możesz mi zaufać? — zawołała.

Właśnie wtedy pękł balon Luny i Blaise’a.

— Tylko się o ciebie troszczę. Nie chcę, żebyś znowu zrobiła coś głupiego — wymamrotał.

— Och, myślisz, że jestem głupia? — warknęła.

— Nie, Hermiono, nie przekręcaj moich słów — odwarknął.

Hermiona wyciągnęła różdżkę i dźgnęła balon, rozbijając go, zanim wybiegła do ogrodu. Poczuła gorące łzy spływające po jej twarzy, gdy zimny wiatr rozwiewał jej włosy i ruszyła ścieżką w kierunku swojego samochodu. Padało mocno i było słychać dziwne grzmoty. Usłyszała za sobą kroki, a kiedy się odwróciła, zobaczyła Draco, pędzącego ku niej.

— Hermiono, proszę — błagał, gdy do niej dotarł, trzymając ręce nad głową.

— Wróć do środka, Draco — mruknęła i odwróciła się.

— Nie! Hermiono, posłuchaj, ja… ja…

— Co, Draco? — warknęła, odwracając się ponownie do niego. — Nie masz mi nic do powiedzenia i ja również nie mam tobie nic do powiedzenia — pocałowałeś mnie dwa razy i nadal spotykasz się z kimś innym. Traktujesz kobiety jak gówno i jakoś ci to uchodzi na sucho, ale gdybym ja traktowała ciebie tak, jak ty traktujesz mnie, zdałbyś sobie sprawę, jak bardzo to boli, ale to mnie nazwanoby dziwką! Więc nie, nic nie mów. Dobranoc.

Odwróciła się i zrobiła krok do przodu, gdy deszcz się nasilił. Draco chwycił ją za ramię, odwrócił i pocałował z taką siłą, że aż zabolało. Cofnęła się, więc została przyciśnięta do samochodu i chociaż wciąż była na niego zła, nie mogła powstrzymać się od oddania pocałunku. Draco przeczesał palcami jej włosy i wypuścił z ust cichy jęk. Rozdzielili się. Hermiona skrzyżowała ramiona, niepewna, co zrobić lub powiedzieć. Na pewno była na niego zła, ale tym razem nie miała dowcipnej riposty czy powodu do dyskusji.

— Ja pierdolę. Jestem prawdziwym dupkiem — wyszeptał i, zanim zdążyła odpowiedzieć, zniknął.

Jęknęła i przetarła oczy. Wsiadła do samochodu i chwilę jeździła po okolicy, potem wróciła do domu ze łzami wciąż spływającymi po jej twarzy. Kiedy weszła do mieszkania, źle się poczuła, bo nie pożegnała się z innymi, więc wzięła telefon stacjonarny i wybrała numer.

— Halo? — Głos Ginny odbił się echem.

— Hej, Gin — powiedziała cicho Hermiona.

— Och, Miona! Zastanawialiśmy się, gdzie się podziewasz, czy Draco jest z tobą? — zapytała.

— Cóż, nie… Pokłóciliśmy się i po prostu nie myślałam. Przepraszam, że nie wróciłam. Wynagrodzę to wam — wyszeptała.

— Spokojnie, nic się nie dzieje. Do zobaczenia jutro i czekam na dostawę plotek — powiedziała Ginny. — Pa, Miona.

— Pa, Gin — odpowiedziała Hermiona i odłożyła telefon.

Weszła do swojego pokoju i przemieniła dżinsy na swoje spodnie od piżamy w kratkę, po czym położyła się do łóżka i zasnęła, gdy tylko jej głowa dotknęła poduszki. Stres z dnia powoli zniknął w ciągu kilku godzin.

 

~*~*~*~*~*~*~*~

 

Hermiona obudziła się, bo Luna potrząsnęła jej ramionami. Usiadła szybko, myśląc, że musiała się spóźnić do pracy, ale stwierdziła, że w pokoju wciąż panowała ciemność.

— Lu?! Co się dzieje?! — zawołała.

— To Draco… rozszczepił się. Jest w Świętym Mungu — mruknęła Luna.

Hermiona zrzuciła kołdrę z nóg i szybko wstała. Założyła buty, wciągnęła sweter przez głowę (tył na przód, ale miała to gdzieś) i chwyciła Lunę za rękę, teleportując je do Świętego Munga. Podbiegła do recepcjonistki.

— Przepraszam, czy mogłaby nam pani powiedzieć, gdzie leży Draco Malfoy? — zapytała szybko.

— Sala trzynaście — odpowiedziała kobieta. — Ale sale są już zatłoczone, czy mogę poprosić o…

Ale Hermiona już biegła korytarzem, a Luna podążała za nią, mamrocząc i przepraszając wszystkich, na których Hermiona wpadła. Dotarły do wskazanej sali i zobaczyły wszystkich swoich przyjaciół zgromadzonych wokół łóżka, gdzie leżał nieprzytomny Draco. Hermiona usiadła obok niego i złapała go za rękę, ściskając ją mocno, modląc się cicho, by nic mu się nie stało.

— Cześć wam — wymamrotała Luna.

— Hej, wszystko w porządku? — zapytał Ron.

— Hermionie skoczyło ciśnienie, gdy się dowiedziała. — Luna westchnęła, delikatnie szarpiąc dół swetra przyjaciółki. — Więc, co się stało?

— Aportował się z dala od naszego mieszkania i poszedł do jakiegoś parku. Jego myśli odpłynęły gdzieś indziej — odpowiedział cicho Harry.

Hermiona przeklinała siebie za to, że wybiegła i wpadła w złość. Gdyby tego nie zrobiła, Draco nic by się nie stało. Nagle jęknął i poruszył się lekko, po czym powoli otworzył oczy.

— Gdzie ja jestem, do cholery? — mruknął.

— Święty Mungo. Rozszczepiłeś się — powiedział Teo.

Draco skrzywił się i przesunął, sprawiając, że kołdra spadła mu z piersi i ukazała wirującą bliznę.

— Hej, mamy takie same blizny. — Ron zaśmiał się cicho.

— Och, świetnie. Teraz Blaise potrzebuje tylko błyskawicy na czole — powiedział sarkastycznie Draco ochrypłym głosem.

— Uleczysz się. — Pansy uśmiechnęła się.

— Draco, tak bardzo przepraszam, nie powinnam była się na ciebie wściekać. Wtedy byś tu nie leżał, bo nie musiałbyś się aportować. Tak mi przykro, ja…

— Hermiono, to nie twoja wina — wymamrotał.

Hermiona chwyciła jego twarz i pocałowała go. Postawiłaby dwa szylingi na to, że ich znajdujący się w sali przyjaciele zaczną żartować ile chcą i rzucać szydercze komentarze. Ale to był jej sposób na powiedzenie Draco, że jej na nim zależy, jak za każdym razem, gdy próbowali przeprowadzić tę rozmowę, a ona kończyła się kłótnią. Rozdzielili się i Draco przycisnął swoje czoło do jej czoła.

— Podoba mi się to, że jesteś złamana, złamana, jak ja, może to czyni mnie głupcem. Podoba mi się, że jesteś samotna, samotna, jak ja, mogę być samotny z tobą — wyszeptał.

— Hej, znam tę piosenkę! — wykrzyknął Teo. Inni spojrzeli na niego. — Zły moment? Dobra.

Draco i Hermiona znów się rozdzielili, ale nie puściła jego dłoni.

— Och, patrzcie na to. Nev, jesteś mi winien dziesięć galeonów. — Ron uśmiechnął się.

— Dzięki, chłopaki — powiedziała sarkastycznie Hermiona.

___________

Witajcie :) we wtorkowy wieczór pojawiam się z nowym rozdziałem tłumaczenia. Zadowoleni? Zapewne tak, zwłaszcza tą sceną w deszczu. Trochę zaleciało amerykańskim romansidłem, ale my takie lubimy, prawda? :D Razem z betą byłyśmy tą sceną mega oczarowane.... Dajcie znać, co myślicie.

Kolejny rozdział zostanie opublikowany w czwartek. Zdradzę tylko, że czeka nas randka D + H. Wybaczcie spojler, ale mega się jaram.

Tyle ode mnie. Komentujcie i oceniajcie. Miłego tygodnia. Enjoy!